De titel van dit blog was eerst 'het leed dat uitkering heet'. Omdat ik natuurlijk wel blij ben dat zo'n uitkering bestaat heb ik het toch veranderd. Maar ik baal wel even van hoe dat verder geregeld is. Na een jaar ziekte is het zo dat je salaris 70% wordt van je laatst verdiende brutoloon. Na twee jaar ziekte mag je werkgever je ontslaan en kun je een WIA-uitkering (die dan weer bestaat uit een WGA- of IVA) aanvragen. In mijn geval heb ik een vervroegde WIA-uitkering aangevraagd (en dus ook gekregen, in de vorm van IVA). Bij een IVA-uitkering krijg je 75% van je laatst verdiende brutoloon. Hoera, iets meer dus. Dat was ook te zien op de toekenning; de bruto uitkering was inderdaad hoger dan wat ik op dat moment bruto aan salaris kreeg.
Omdat een werkgever je pas na twee jaar ziekte mag 'ontslaan' blijf ik nog wel tot mei volgend jaar in dienst. Als het salaris hoger zou zijn dan de uitkering moet de werkgever dit nog aanvullen zolang je nog in dienst bent. In mijn geval is dat dus niet aan de orde (bij sommige andere uitkeringen kan dat wel zo zijn).
Ik ging er dus eigenlijk gewoon vanuit dat ik er weer wat op vooruit zou gaan qua inkomsten. Helaas: de netto uitkering is lager dan het netto salaris wat ik kreeg. En ik vond het nog best een aardig bedrag minder. De frustratie sloeg meteen weer hard toe en ik zocht meteen uit hoe dit dan kan. Het blijkt zo te zijn dat het belastingtarief een stuk hoger ligt bij een uitkering dan bij salaris vanuit een werkgever, onder andere omdat je geen recht meer hebt op arbeidskorting (op zich best logisch, maar ik had daar nooit bij stil gestaan). Maar ook omdat je geen pensioenpremie betaalt, wat het belastbare bedrag ook weer hoger maakt. Je bouwt dus geen pensioen op, maar betaalt juist extra belasting waardoor je netto minder overhoudt. Weer zo'n ultrafijn ding wat niemand je vertelt en waar je dan weer achteraf achterkomt. Wellicht zijn er mensen die dit wel van tevoren bedenken, maar voor al die anderen die dat net als ik niet doen en die al die achteraf-verrassingen ook niet zo fijn vinden zeg ik het toch maar weer voort.