07-02-2020
Ik ben van de to do lijstjes en heb eigenlijk pas echt rust in mijn hoofd als alles is afgerond wat ik van plan was. Even rustig op de bank zitten terwijl de vaatwasser nog leeg moet is niet aan mij besteed. Als het om dat soort praktische zaken gaat is dat prima te doen, maar het wordt een beetje lastig als je met een niet-afgeronde-ziekte zit. Een ziekte die pas afgerond schijnt te zijn als ik dood ben. En dat is nogal definitief. Rust heb ik dan vast, maar dood wil ik zeker niet. Dus leer ik ermee leven dat dit stuk niet meer wordt afgerond en hopelijk mag ik daar nog minstens 40 jaar over doen. Ondertussen word ik steeds beter in het loslaten van m'n lijstjes. Steeds vaker kies ik ervoor om gewoon iets leuks te gaan doen in plaats van iets praktisch: even 'lekker de boel de boel laten...' (kots). Voor iemand die altijd bezig was de juiste balans te vinden in inspanning en ontspanning is dat best een ontwikkeling. En eigenlijk moet ik er ergens wel om glimlachen dat daar blijkbaar maar 1 zinnetje voor nodig was: u heeft uitgezaaide kanker.