31-05-2020
Op 7 april 2017 stond mijn wereld al even stil. Die dag hoorde ik dat ik borstkanker had en dat werd dan ook mijn kankerverjaardag.
31 mei 2019 zakte opnieuw de grond onder mijn voeten vandaan toen ik hoorde dat ik uitzaaiingen had. Ik hoorde ook dat ik hieraan dood zou gaan. Wanneer wisten ze niet, maar ik was op dat moment doodziek en de vraag was of ik daar nog bovenop zou komen. 31 mei 2019 werd mijn tweede kankerverjaardag.
31 mei 2020. Het is drie dagen na immuuntherapie nummer zoveel. Gisteren kon ik nog niet zoveel. Vandaag word ik wakker in onze camper tussen de bossen op de Veluwe en hoor niks anders dan vogels. Samen met de hond vertrek ik het bos in en tik voor het eerst de 8 km aan met hardlopen. Tranen lopen over mijn wangen.
Vandaag vieren we deze tweede kankerverjaardag. Een terugblik van wat er allemaal gebeurd is afgelopen jaar. En een immense dankbaarheid voor hoe het nu is. Vandaag genieten we van de camper, de bossen, de vogels en elkaar. Omdat het leven niet vanzelfsprekend is.